Tryb życia
Pandy zwykle żyją samotnie. Zajmują one rewir
o powierzchni 4-6,5 km². Wędrują po swoim terytorium w poszukiwaniu nowych pędów
bambusa powoli, aby oszczędzać energię. Najbardziej aktywne są o świcie i
zmierzchu, lecz spotyka je się także w nocy i w dzień. Terytoria samców i samic
są jednakowej wielkości. Są to niewielkie powierzchnie porównywalne do
terytoriów niedźwiedzia brunatnego. Pandy jednak nie przemierzają regularnie
całego terytorium. Dorosłe samice zachowują odstęp między swoimi terytoriami,
który wynosi około 30 ha, natomiast samce nie wahają się zbliżyć do innego
przedstawiciela gatunku podczas swoich wędrówek.
Zwierzęta te raczej nie kontaktują się ze sobą. Ich twarz jest mało wyrazista
przez czarne plamy na białym futrze, przez co nie mają one wyraźnej mimiki.
Komunikują się czasami za pomocą głosów, szczególnie w okresie rozrodczym, kiedy
to zwierzęta te stają się hałaśliwe. Komunikują się także poprzez sygnały
węchowe. Mają one ukryte pod krótkimi ogonami dwa gruczoły okołoodbytowe,
którymi znaczą drzewa na swoim terytorium. Zachowanie to dotyczy przede
wszystkim samców. Znaki te pozostawiane są zwykle na drogach, którymi przechadza
się panda, rzadziej na granicach terytorium. Czasami zwierzęta te zostawiają
także na tych samych drzewach ślady pazurów. Pandy rzadko przebywają razem. W
pary łączą się jedynie w okresie reprodukcji. Jedynie młode, które nie osiągnęły
jeszcze dojrzałego wieku, dzielą chwilowo to samo terytorium.